Τα Μοσχομπίζελα

Ανθισμένοι Κήποι...

Κάθε απόγευμα πηγαίναμε με την αδελφή μου να κόψουμε μοσχομπίζελα. Το σπίτι μας ήταν σε ένα μέρος γεμάτο κήπους. Εμείς δεν είχαμε μοσχομπίζελα μόνο αγγελικές, γαζίες, γεράνια, γιασεμιά. Με το που σηκωνόμασταν από τη μεσημεριανή ανάπαυση, βγαίναμε έξω να πάμε στους κήπους.

Όταν γυρίζαμε μας μάλλωνε η μητέρα μας "Πάλι κόψατε λουλούδια από τους ξένους κήπους; Μη το ξανακάνετε αυτό!" Όμως εμείς πάλι την επομένη τα ίδια...

Αυτά τα λουλούδια μας συνέπαιρναν: πρώτα με το υπέροχο άρωμα τους, μετά με τα χρώματα μοβ, ροζ λιλά καθώς έγερναν χωρίς να πέφτουν απ' το λεπτό κοτσανάκι τους. Τα βάζαμε αμέσως στο βάζο και καθόμασταν μετά στην τραπεζαρία, στο μεγάλο ορθογώνιο τραπέζι να διαβάσουμε τα μαθήματα μας.

Ο χώρος μοσχομύριζε, τα λουλούδια επάνω στο μπουφέ έγερναν χαριτωμένα και μας συντρόφευαν όσο τίποτε άλλο. Εξ αιτίας τους όλαν έπαιρναν μεγάλη σημασία - ό,τι ήταν σπουδαία... κι εμείς μαζί τους γινόμασταν σπουδαίες και μοναδικές που φτιάχναμε τόσο ωραία περιστατικά στη ζωή μας.

🧞‍♀️ Λεπτομέρειες "Κάλλες και Μοσχομπίζελα"

👩 Αφορμή γι' αυτή τη σημείωση ήταν ένα θαυμάσιο blog με λουλούδια του κήπου http://helenphilipps.blogspot.com/ απ' όπου και πήρα τις φωτο των μοσχομπίζελων.