Vesta - Home

Ένα μουντό σύννεφο πάνω απ' τα κεφάλια μας Η Ζωζώ Νταλμάς σε διαφήμιση Σιγαρέτα Σαντέ Filter Ένα μουντό σύννεφο πλανιέται πάνω στα κεφάλια των ανθρώπων. Τι κι αν ο καιρός είναι καταπληκτικός Τι ωραίο το Καλοκαίρι! η Φύση χαίρεται και αγαλλιά. Οι άνθρωποι τυλιγμένοι με τον βαρύ μανδύα - όσο κι αν δεν φαίνεται της καλπάζουσας επιδημίας που γεμίζει φόβο καθώς οι μαύρες σκέψεις δεν σταματούν να τον υφαίνουν παρ' όλο που κάνει ζέστη - αυτός ο μανδύας είναι σαν πανωφόρι της ψυχής. Φόβος να φας, να πιεις, να περπατήσεις ακόμη. Τις παλιές εποχές δεν υπήρχε ο φόβος παρ' όλα τα δεινά των πολέμων που είχαν περάσει ή μελλόταν να γίνουν. Ο κόσμος ήταν αμέριμνος και χαρούμενος. Η γειτονιά σε προϋπαντούσε με γλυκούς χαιρετισμούς κάθε που άνοιγες την πόρτα σου. Βλαβερό... και επικίνδυνο... δεν ήταν στο καθημερινό λεξιλόγιο. Όλα ήταν καλώς καμωμένα κι όλα ήταν στη θέση τους. Στη φωτο επάνω η Ζωζώ Νταλμάς - ναι, αυτή που είχε ερωτευθεί ο "φίλος μας" που κρατούσε απ' τη Θεσσαλον

Ανθισμένοι Κήποι... Κάθε απόγευμα πηγαίναμε με την αδελφή μου να κόψουμε μοσχομπίζελα. Το σπίτι μας ήταν σε ένα μέρος γεμάτο κήπους. Εμείς δεν είχαμε μοσχομπίζελα μόνο αγγελικές, γαζίες, γεράνια, γιασεμιά. Με το που σηκωνόμασταν από τη μεσημεριανή ανάπαυση, βγαίναμε έξω να πάμε στους κήπους. Όταν γυρίζαμε μας μάλλωνε η μητέρα μας "Πάλι κόψατε λουλούδια από τους ξένους κήπους; Μη το ξανακάνετε αυτό!" Όμως εμείς πάλι την επομένη τα ίδια... Αυτά τα λουλούδια μας συνέπαιρναν: πρώτα με το υπέροχο άρωμα τους, μετά με τα χρώματα μοβ, ροζ λιλά καθώς έγερναν χωρίς να πέφτουν απ' το λεπτό κοτσανάκι τους. Τα βάζαμε αμέσως στο βάζο και καθόμασταν μετά στην τραπεζαρία, στο μεγάλο ορθογώνιο τραπέζι να διαβάσουμε τα μαθήματα μας. Ο χώρος μοσχομύριζε, τα λουλούδια επάνω στο μπουφέ έγερναν χαριτωμένα και μας συντρόφευαν όσο τίποτε άλλο. Εξ αιτίας τους όλαν έπαιρναν μεγάλη σημασία - ό,τι ήταν σπουδαία... κι εμείς μαζί τους γινόμασταν σπουδαίες και μοναδικές που φτιάχναμε τόσο ωραία περιστα