Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Δεκέμβριος, 2011

Απ' το Ναδίρ ξανά στο Ναδίρ

Εικόνα
Αγαμεμνων - Νεκρικη Μασκα - Μυκηναι Όταν ανέλαβε ο κ. Λουκάς Παπαδήμος οι ελπίδες όλων αναπτερώθηκαν. Ήταν άνθρωπος γνώστης της Οικονομίας, των Αγορών, της Ευρωπαϊκής Ένωσης - είπαμε θα γνώριζε καλά όλα τα ζητήματα της Οικονομίας, θα δημιουργούσε ένα ευνοϊκώτερο περιβάλλον για τη χώρα, καλύτερες συνθήκες για τους κατοίκους της. Όμως με την εκ νέου έλευση της τρόϊκας, τη πρες-κόνφερανς Βενιζέλου με το εμφαντικό του " Είμαι εξουθενωμένος ", με το " Η επόμενη κυβέρνηση θα λάβει τα μέτρα " - ενώ κι από πριν φυσικά, με τις ολοένα αυξανόμενες αρμαθιές των ανέργων, τα μπακάλικα για δεινοπαθούντας - αρχής γενομένης μ' εκείνο που άνοιξε στη Πεντέλη με πρωτοβουλία του δημάρχου, με τις προτάσεις για νέα συσσίτια, τα παιδιά που λιποθυμούν στη τάξη απ' την ασιτία, τις ουρές στη ΔΕΗ για τη πληρωμή του χαρατσιού που άδειασε τις τσέπες κι απ' τις εναπομείνασες οικονομίες - κατάλαβαν όλοι, ότι η νέα δυναμική της κυβέρνησης  εκ νέου οδηγεί σε αδιέξοδο . " Η

Τσουρέκι Σταγκίδη

Εικόνα
Τσουρέκι Σταγκίδη Είναι το καλύτερο τσουρέκι που μπορείς να φτιάξεις. Μια ζύμη καταπληκτική που ψήνεται δημιουργώντας μια ωραία κρούστα που πασπαλίζεται με αραιωμένο γκλάζο ζάχαρης. Μια πλεξίδα τσουρέκι τι πιο ωραίο για πρωϊνό, ακόμη και για δείπνο. Η γεύση είναι η καλύτερη και είναι Θεσσαλονικιώτικο! Ποιος τώρα μπορεί να λέει για Πολίτικο τσουρέκι όταν έχει δοκιμάσει το τσουρέκι που τρώγεται τόσο ευχάριστα, που δεν είναι ένας μετρίως γευστικώς αφρός αλλά έχει μια μεστή, αρωματική γεύση, μια κρουστή υφή, μια εντυπωσιακή εμφάνιση. Πρώτη φορά δοκίμασα τη συνταγή των Φούρνων Σταγκίδη που έφτιαξε η αδελφή μου ειδική στο μαγείρεμα - μετρίως στη ζαχαροπλαστική. Ήταν ανυπέρβλητο - και σε γεύση και σε εμφάνιση. Για τις γιορτές αποτελεί μια ικανοποιητική επιλογή ως προς την προσφορά του σαν ένα δώρο φτιαγμένο από 'μας αλλά και σαν μια διαδικασία ευχάριστη για να ζήσουμε την ατμόσφαιρα γιορτινών ημερών. Και ιδού η συνταγή απ' τη σελίδα της επιχείρησης στο fb. ΣΥΝΤΑΓΗ ΤΣΟΥΡΕΚΙ Υ

Brigitte Bardot

Εικόνα
Μπριζίτ Μπαρντό - Κάνες Η Γαλλίδα ηθοποιός Μπριζίτ Μπαρντό, δεν σημαίνει απλά μια ακόμη όμορφη Γαλλίδα ηθοποιός των 50's και 60's που γύρισε αξιόλογα έργα με μερικές εξαιρέσεις κακών έργων όπως Σάλακο, Βίβα Μαρία. Σημαίνει μια ηθοποιός μέγιστης ομορφιάς, ταλέντου, που γύρισε εξαιρετικά έργα υπό την καθοδήγηση μεγάλων σκηνοθετών: Roger Vadim (Ο Θεός έπλασε τη γυναίκα, Jean-Luc Godard (Περιφρόνηση), Henri-Georges Clouzot (Η Αλήθεια). Το έργο "Περιφρόνηση" θα μείνει αιωνίως αξέχαστο και για το θέμα και για την ερμηνεία των δυο - μάλλον τριών πρωταγωνιστών και για τους φυσικούς χώρους που γυρίστηκε, ιδίως το Κάπρι. Η παρουσία της ήταν καταλυτική στα έργα που πρωταγωνίστησε. Στο "Ο θεός έπλασε τη γυναίκα" η ομορφιά και το ταλέντο της υπήρξαν αξεπέραστα. Ποιος δε θυμάται το περίφημο μάμπο που χόρεψε, τη λεπτή σιλουέτα της καθώς διέσχιζε τα δρομάκια του τότε απλού ψαροχωριού Σεν Τροπέ; Τραγούδια γράφτηκαν, μπόλικο μελάνι ξοδεύτηκε, έρωτες αναλώθηκαν στα πόδι

Τ' αστέρια στις Κάνες

Εικόνα
The Stars at Cannes Brigitte Bardot - Croisette / Cannes, 1953 Brigitte Bardot Μια άλλη φανταστική τοποθεσία Οι Κάνες - η περίφημη λουτρόπολη της Νότιας Γαλλίας - εκεί που γίνεται το περίφημο φεστιβάλ των Κανών. Σε αντιστοιχία αλλά και αντιπαράθεση μ' εκείνα της Ιταλίας και Γερμανίας, το 1953 οι Γάλλοι ίδρυσαν το Φεστιβάλ που οι πρώτες του λάμψεις οφείλονταν στη Μπριζίτ Μπαρντό, που την εποχή εκείνη (1956) ξεκινούσε τη καριέρα της σαν Ηγερία και Μούσα του σκηνοθέτη συζύγου της - από τους ιδρυτές της Nouvelle Vague , του Γαλλικού κινηματογράφου, Ροζέ Βαντίμ. Την εποχή εκείνη όλα τα φώτα της δημοσιότητας στράφησαν επάνω της με την προβολή της ταινίας "Και ο Θεός έπλασε τη γυναίκα" (1956). Ακόμη και στους διανοούμενους δεν πέρασε απαρατήρητη η πρωταγωνίστρια: Η Σιμόν ντε Μπωβουάρ συγγραφεύς, ηγερία του φιλοσόφου Ζαν-Πωλ Σαρτρ, έγραψε το δοκίμιο "Το σύνδρομο της Λολίτας" (1959) παραλληλίζοντας την ηθοποιό με βαγόνι που οδηγεί την αμαξοστοιχία της μεταπολεμ

Νοερό ταξίδι - Hotel du Lac

Εικόνα
Ξενοδοχείο στη Λίμνη Βεράντα Hotel du Lac - Ιωάννινα Ιωάννινα - Κάστρο, άποψη με μιναρέ Έχει πια απλωθεί για τα καλά το φως. Σηκώνεσαι απ' το κρεβάτι. Τα παντζούρια είναι κλειστά, το ίδιο και οι κουρτίνες - κοιτάζεις το ρολόι, 7 η ώρα. Η ενέργεια της νέας μέρας αρχίζει να ξετυλίγεται. Στην καφετιέρα ετοιμάζεις το γαλλικό καφέ. Η ησυχία των πραγμάτων διασπάται από το θόρυβο των σταγόνων του καφέ που αργοπέφτουν στη γυάλινη κανάτα ενώ απ' το παράθυρο ατενίζεις το φως της νέας μέρας που προχωρά ολοένα δυναμώνοντας. Τα πράγματα στη θέση τους από το χθεσινό βράδυ - στέκονται ακίνητα περιμένοντας τη δική σου μεσολάβηση. Είναι τόσο ακίνητα που φοβάσαι να ταράξεις την ηρεμία τους. Μια λίμνη άξαφνα στον ορίζοντα του μυαλού σου τότε προβάλλει. Τα ακίνητα νερά, η ησυχία του τοπίου και μια πόλη σε λίγο: Τα Ιωάννινα! Δεν έχεις πάει όμως - η Σοφίκα συνέχεια την ανάφερε ώσπου πήγε και γυρνώντας ενθουσιασμένη, περιέγραφε τις στιγμές από τις μέρες που πέρασε στο περίφημο Hotel du Lac